Er is een makkelijke manier…
Van mijn werk op een druk Gambiaans compound kwam ik met een volgepropt vliegtuig hals over kop naar Nederland terug. Ik belandde keihard in de intelligente lock down. En in opgelegde quarantaine. Mijn hersens werkten nog op Afrikaanse cultuur en snapten er niks van. Geen hand, geen knuffel, geen werk. 2 weken amper iemand zien, omdat mensen te bang zijn om in je buurt te komen. Ik wist niet wat me overkwam. Dit gevoelige mensen-mens was eenzaam en somber. Voordien zou ik in een depressie gedoken zijn. Nu kan ik mezelf overeind houden met een klein creatief boekje.
Het nieuwe normaal?
In het “nieuwe normaal” leven is niet eenvoudig. Niet met elkaar corresponderende Corona regels, dagelijks nare berichten in de media, de verwarring en vijandigheid die bij veel mensen ontstaat. Is dit normaal? Het voelt bij mij abnormaal. Ik ga niet graag de deur meer uit. Bang dat ik iets verkeerd doe in de Corona jungle.
Laatst liep ik een speciale kunstroute. Voor een raam bekeek ik een schilderij en had niet in de gaten dat iemand achter me langs wilde. De voorbijganger begon boos te schreeuwen. Iets over anderhalve meter, achterlijk …, met niemand rekening houden, arrogant … en giga in de weg staan… Hoe dan? In Afrika noemen ze me een rijstkorrel en dat is niet omdat ik zoveel plek in neem. De gespannen passant kon toch met een ruime bocht om me heen zonder een ongewenste kuch, spetter of huidcel van me op te vangen? Ik schrok van de vijandigheid en was sprakeloos, mijn kunstbeleving op slag verpest. Is dit de bedoeling van een anderhalve meter samenleving? Wantrouwen, angst, agressie, hoge boetes, gesnoerde monden en zelfs verklikking? Ondertussen bedenken we wel manieren om met deze waanzin om te gaan. Creativiteit is er een van.
Hug-aanranding
Vanmorgen las ik hierover in een bericht van een collega docent: “Ik zal mij nooit schuldig maken aan hug-aanranding. (Dit betekent zoiets als: een knuffel geven aan iemand die daar niet van gediend is of bang is om ziek te worden van deze liefdevolle, ontspannende, immuun versterkende aanraking of -omarming.)
Wil je dus niet volledig aanvaard, versterkt en geliefd zijn, of behoor je tot een risicogroep en ben je bang voor de dood, óf hou je stomweg niet van knuffelen, dan respecteer ik dat onmiddellijk en volkomen… leven en laten leven!
Maar sterf je, zoals ik, juist al een beetje zonder lichamelijke blijken van waardering, liefde, genegenheid etc., en voel je je gezonder, blijer, meer levend mét knuffels of een bemoedigende hand op de schouder?
En nee, uiteraard niet als er klachten als snotteren, hoesten en verhoging zijn bij een van de partijen. Wat men trouwens toch al nooit deed: “Ik kus je niet hoor, ik heb een koortslip” … “Ik blijf ff uit je buurt, ben snotverkouden”.
Ontken je dit virus en alle andere virussen niet, maar wil je nu leven (wat uiteindelijk ALTIJD de dood inhoudt)? Dan kan je bij mij terecht voor een knuffel.”
Want deze zomer zal ondergetekende nog meer lijden aan knuffelgebrek. Dan moet ik de vele fijne hugs missen van mijn collega’s, vriend(inn)en en gasten van Creatieve Vakantie Frankrijk. Door de wereldwijde Corona chaos kunnen deze heerlijke maanden ook niet doorgaan.
Een creatieve schop onder mijn kont
De gevolgen van dit virus maken mij gefrustreerd, onzeker, verdrietig, soms zelfs boos. Hoe ik ook mijn best doe het niet te laten gebeuren, de negatieve gevoelens ploppen ongewild op. Steeds moet ik mezelf weer een schop onder mijn kont geven om positief vooruit te kijken.
Hoe ik dat doe en mezelf herpak? Door me terug te trekken in een Art Journal (of creatief dagboek). Door mijn emoties op papier te zetten, kan ik mezelf resetten. Er zijn makkelijke oefeningen voor. Ik heb er 7 beschreven in een gratis creatieve minicursus die je hieronder aan kunt vragen.
En ja, iedereen is op zijn of haar eigen manier creatief, ook jij! Voor een creatief dagboek zijn er namelijk geen regels. Niks moet en alles mag.
Door een half uurtje te doedelen, schrijven, schilderen, tekenen, materialen uitproberen, een collage, of wat bij jou past, zet je een stap uit de situatie waar je even niet verder mee kan. Zodat je kunt relativeren en de wereld om je heen minder bedreigend overkomt.
Met mijn creatieve dagboeken (ik klodder meestal in een paar exemplaren tegelijk, maar daarover een andere keer meer) heb ik gedurende de quarantaine mijn verstand bij elkaar kunnen houden. In deze vreemde tijd is creativiteit voor mij een houvast.
PS. Wil jij ook weten hoe je jezelf kunt resetten met makkelijke oefeningen?
Probeer de gratis creatieve minicursus ‘Een week met geluksmomentjes’