Je oersysteem is zo briljant ontwikkeld…

dat het je waarschuwt tegen gevaar buiten je comfortzone. Die enge sabeltandtijger kom je daar niet meer tegen. Maar je interne alarmbellen maken nog steeds een pokkeherrie als je vanuit je comfortzone de vreemde moderne jungle instapt. Je comfortzone hoeft daarvoor helemaal niet leuk te zijn. Maar je bent eraan gewend en weet wat je er kan verwachten. Al snak je naar minder stress of zorgen, ingebouwde angst voor het onbekende houdt je tegen er iets aan te doen. Maar wil je verandering of verbetering in je leven, dan zul je dat vertrouwde terrein moeten verlaten. En die alarmbellen een rotschop moeten verkopen.
Want: “Outside of your comfortzone is where the magic happens.”
“Oh ja, Cobi, wat weet jij daar nou van?” Nou ik kan je zeggen… Alles!

Zevenhonderd kleuren bagger

De eerste keer een project presenteren als student? In paniek had ik al mijn eindelijk vrouwelijk aangegroeide nagels weer afgekloven tot de pijngrens. Ook mijn keurig gerepeteerde verhaal verdween in een black out. De tweede keer wist ik m’n nagels te mijden en was ik alleen maar de rode draad van mijn presentatie kwijt.
De eerste keer een catwalk op? Mn knieën trilden zo hevig, dat ik mezelf zowat naast ‘t plankier zwikte. Waarbij m’n naaldhakken zeker in een neus op de voorste rij terecht waren gekomen. Maar… ik bleef keurig rechtop en groeide na de show nog een killerheel-lengte erbij van de complimentjes.
De eerste keer aan volwassenen lesgeven? Ik scheet geen zeven maar zevenhonderd kleuren bagger. En stotteren had ik nooit eerder gedaan. Maar die avond kreeg ik de eerste prijs voor stamelen. Toch haalde ik het einde van die les. Nu ben ik ruim 25 jaar en duizenden fijne lesuren verder.
De eerste keer alleen op een Creatieve vakantie en daarbij met een wildvreemde samen op een kamer? Het leek op zelfkastijding. Maar het werd een geweldige week met mn kamergenote. Giebelen als tieners. Ik zou het zo weer doen, zelfs in deze rare Corona tijd.
De eerste keer alleen local in Afrika? Van mijn zwarte collega’s moest ik subiet aan een spoedcursus ‘Back to basic’. Waarbij ik ze natuurlijk constant in een lachstuip kreeg.
Woestijn stoffige haren wassen? Met een bakje en emmer water als een Afrikaanse op de hurken klunzen. Omdat er geen stromend water is. School voorbereidingen doen? Voor de Lower-Basic-klassen lessen maken met een 3 dubbele bril bij flakkerend kaarslicht. Omdat de elektriciteit weer ‘ns afgesloten is. Eten? Met je rechterhand en ja, zonder bestek. En de onreine linker verbannen naar onder mijn linkerbil zodat ik ‘m niet per ongeluk respectloos toch gebruik. Allemaal rond de grote schaal rijst met… uh… ook iets eetbaars in het midden. Wifi? Ja hallo, het is hier geen toeristen area! En als je daar toevallig wel komt, plan dan gelijk maar wat klusjes voor tijdens het trage opstarten van je apparaat.
Hersengymnastiek om me de in stamtaal aangeduide dikke boom, dat blauwe raam en die hoge roze muur te herinneren. Zodat ik zonder straatnamen toch met mijn fiets de goede rechts of links wist te vinden.
Van local Afrika ben ik niet ziek en niet bang geworden. Ook niet aangevreten door de plaatselijke tijge… uhm… geiten. Ik werd juist sterker, met bergen meer zelfvertrouwen. En zo vond ik jarenlang buiten mijn comfortzone steeds meer mezelf. Tot Corona…

Malloot in badpak

De gemaakte plannen voor CobiCreation gingen de koelkast in. Het draaiboek van CreaAfrika verdween onder in een la. Er ging een dikke streep door het werken met Caren bij Creatieve Vakantie Frankrijk. Mijn creatieve comfortzone verdween spoorloos. Zelfs overwinteren bij het kinderproject in Afrika ging niet door. Ik kon deze winter niet vluchten voor de gehate kou. Tot overmaat van ramp viel er een giga bult sneeuw en begon ’t te vriezen dat ‘t kraakte. Normaal ben ik dan niet naar buiten te branden, maar deze winter besloot ik het kille gevaar te vermorzelen. Dit zonnekind ging een koude challenge aan! Onder koude douches. Op blote voeten en in t-shirt naar buiten. En verder dan ooit buiten mijn comfortzone lag ik in mijn badpak in de sneeuw. M’n immuunsysteem te boosten. Want ziek werd deze “malloot“ niet. Ondanks tig waarschuwingen. 

Het is af en toe heel fijn om te relaxen in je comfortzone. Maar om te groeien en daarvan ook echt te kunnen genieten, moet je erbuiten zijn. Daarvoor hoef je heus niet zoals deze malloot in je badpak de vrieskou in. Maar er is een prachtige warme vervanger:
Een mooie nieuwe creatieve week die Caren en ik voor je georganiseerd hebben!

Een heerlijke verzorgde Creatieve Ontsnapping op de Veluwe. Zonder sabeltandtijgers, pokkeherrie, kou en stress. Maar vol met ontspannende me-time, natuur en workshops. Om uit te kiezen en van te genieten.

Liefs, Cobi