Sport… ik ben fanatiek.

Maar ook net zo snel weer niet…

Er zijn van die periodes dat het bed ‘s-morgens een warme, beschermende cocon is. Vooral als het nog stikdonker en achterlijk koud is buiten. Dan weigeren diverse lichaamsdelen zich bloot te stellen aan de kou. Moet ik wel zeggen dat de periode na de zomer me al mijn leven lang tegenstaat. Totdat eindelijk de lente weer begint. Maar ik ben helaas geen beer. Dus moet ik die tijd zonder heerlijke winterslaap door zien te komen. Totdat een krachtige zon zich weer meldt. Ouder worden heeft ook voordelen. Eén ervan is dat ik geleerd heb dat er een weg is uit  depressie. Dan is er mijn atelier met Art Journals, mozaïek, textiel. Kasten vol kunstzinnig spul. Met m’n rug naar de grijze buitenwereld verlies ik me in een fantasiewereld van kleuren en materialen. En mooie muziek. De songs van Mogli zijn op het ogenblik mijn absolute favoriet. Verslaafd aan haar fantastische stem. Nee! Niet wegklikken! Mogli google je straks maar. Eerst ff verder lezen. Ik blijf niet zeuren ; )

Rammen op een toetsenbord

Vorig jaar hield ik een terugval op afstand met een koude challenge van Wim Hof, the Ice Man. Wat een boost krijg je daarvan! Deze grijze winter hield meegalmen met Mogli me dus uit de put. En daarbij dansend klodderen met verf, krijt, papier en lijm. Wandelen in de winterzon en snel weer terug in m’n kleurige kunstenmakers cocon. En schrijven. Bladzijden vol.
Op 23 januari was het de internationale dag van het handschrift. Wist je dat? Ikke niet. Tegenwoordig heeft elke dag wel een speciaal label. Veel daarvan zijn belangrijk om bij stil te staan. Van andere? Hoezo?… de dag van de croissant, de dag van de piercing, caps lock day, de internationale dag van de nacho!… Het zal allemaal wel. De dag van het handschrift is wel belangrijkom bij stil te staan! Niet omdat ikke gek van letters en alfabetten ben. (CobiCreation heeft ook leuke Handletter workshops 😉 Maar omdat we tegenwoordig meer op toetsenborden rammen. Te veel. Met de hand notities blijven maken is super belangrijk. Elke dag! Want…

Hersengymnastiek

…tijdens het (ouderwets) pennen, doe je onbewust onmisbare toffe hersengymnastiek! De verbindingen tussen beide hersenhelften doen samen aan topsport bij handgeschreven tekst. Terwijl je met je toetsenbordje maar één halfje grijze massa wat extra laat bewegen. Met pen en papier dwing je jezelf beter na te denken. Je brein maakt razendsnel een plan van aanpak. Het filtert en vat informatie in sneltreinvaart samen. Schrijven betekent dus beter onthouden. En hoe zorgvuldiger je schrijft, hoe meer je onthoudt. Dus als je Chinees wilt leren, pak dan een pen en schrijf de oefeningen met inkt. Binnen no time kan je aan de slag als tolk tussen de molens, tulpen en klompen! Schrijven ontspant en geeft plezier. En ik weet het. Ik heb jarenlang allerlei gebeurtenissen van mijn gezin uit mijn leven met een humoristische pen op papier gezet.

Mijn verhalenbundel. Jippie!

Twee maanden geleden heb ik eindelijk een project aangepakt, dat steeds weer terug naar de to do lijst verhuisde, door onzekerheid, faalangst, drukte. Wat er maar als smoes te gebruiken was. Boosheid over de zoveelste lockdown die onze branche lam legde, gaf me het laatste duwtje om door te zetten. En twee taalkundigen die het script door wilden lezen. En hulp en enthousiasme van mijn kinderen. Alles viel ineens op zijn plek om de bundel te maken die al zo lang lag te wachten op bewerking. Mijn vroegere leraar Nederlands vraagt nog steeds grappend wanneer mijn eerste boek nu eindelijk eens uitkomt…

En nu kan ik trots, maar ook zenuwachtig vertellen:

Volgende week! Een bundel vol grappige columns.
“Voetbalmam”
Over hoe de voetbalwereld een vrolijke boel kan worden door de pen van een mama langs de lijn.

Mijn “Expedition Happiness”. (Starck en Mogli)
Liefs van een tiepmiep,
Cobi